De eerste week in een nieuwe klas. Juffen die je nog nooit gezien hebt, allemaal vreemde kinderen en een gebouw waar je de weg nog niet weet. Andere regels, schrijfletters schrijven terwijl je blokletters geleerd hebt en allemaal nieuwe werkboekjes. Zelfs je schooltijden zijn anders en de route naar school onbekend. Niets is nog normaal.
Je bent de grootste van de klas en ook de jongste. Want jij groeit nou eenmaal snel, altijd al gedaan. Vanaf je geboorte zat je altijd “boven de bovenste lijn”, zoals dat elke keer werd opgemerkt bij het consultatiebureau.
Dit viel ook je nieuwe juf op. Elke dag kwam ze mee naar buiten. En na een paar dagen zei ze: “we hebben eerst maar eens een grotere tafel gehaald uit een hogere groep, want zo kon het echt niet.”
Want iedereen weet dat het niet uit maakt of je groot of klein bent. Maar dat het wel nodig is dat je een stoel en tafel hebt die bij je passen. Dus die aansluiten bij jouw lichaam en jouw lichaamsmaten.
Als je heel lang aan een te kleine tafel werkt en op een te kleine stoel zit, krijg je allerlei klachten. Lichamelijke klachten, zoals een scheve rug of pijnklachten. Maar ook een lagere concentratie en meer moeite met precisiewerk, zoals netjes schrijven. En dus mogelijk mindere resultaten.
Gelukkig zijn er hele simpele en leuke methoden om dit te meten. En is, met een beetje moeite, passend schoolmeubilair zo gevonden.
Hoe anders is dat als je “cognitieve stoel” te klein is. Bij ons begon dat al bij het consultatiebureau. Waar ze je wel gewoon opmeten als je boven de bovenste lijn uit groeit. Het komt in niemand op om te zeggen “dit kind is te lang, dus die meten we niet verder”.
Als het gaat om de cognitieve ontwikkeling gebeurt dat vaak wel. Als jij alle blokjes gestapeld hebt, passend bij wat gemiddeld is voor jouw leeftijd, dan is het klaar. Dan stoppen ze met meten. Zelfs als jij een veel hogere stapel kunt bouwen of alle kleuren van de blokjes al kunt opnoemen, wordt daar vaak niets mee gedaan.
Gelukkig was er bij ons iemand zo opmerkzaam om ons te wijzen op een boek van Tessa Kieboom Als je kind (g)een Einstein is. Een boek vol herkenning, waardoor wij tegen de tijd dat je naar school ging, konden zeggen dat jij niet alleen lichamelijk snel groeide, maar ook cognitief een andere ontwikkeling doormaakte dan gemiddeld.
Helaas is het meten van die ontwikkeling een stuk moeilijker. En het bepalen van wat passend werk voor je is, blijkt een stuk lastiger dan schoolmeubilair op jouw maat te vinden.
Veel minder bekend is ook dat als je langere tijd op een te kleine “cognitieve stoel” zit dat je allerlei klachten krijgt. Lichamelijke klachten, die zich kunnen uiten in boosheid en frustratie of juist extreem aangepast gedrag en onderpresteren. Maar ook echte buikpijn of zelfs depressieve klachten.
En het algemeen geaccepteerde “het maakt niet uit of je groot of klein bent”, lijkt hier ook nog niet altijd zo vanzelfsprekend.
Denk jij dat jouw kind aan een te kleine tafel zit? Wacht dan niet te lang. Want als er één ding is wat bijna alle ouders achteraf zeggen, dat is het “had ik maar niet zo lang afgewacht”. Meldt je, bij de leerkracht, de IB-er, je huisarts of bij een professional met verstand van hoogbegaafdheid. En zorg samen voor een beter passende tafel!